Bir zamanlar doğmak üzere olan bir çocuk varmış. Ve dünyaya gideceği gün Allah’a sormuş:
“Bu kadar küçük ve korunmasızken dünyada nasıl yaşayacağım?”
Allah “Meleklerimin arasından senin için bir tanesini seçtim. O seni bekliyor olacak ve seni hep koruyacak.” diye cevap vermiş.
“Ama lütfen söyle bana, burada Cennet’ te hiçbirşey yapmadan şarkı söylüyor ve gülümsüyorum, ben böyle çok mutluyum.”
“Senin meleğin de sana şarkılar söyleyecek ve sana hergün gülecek. Sen de o meleğin sevgisini hissedeceksin ve mutlu olacaksın.”
“Peki insanlar benimle konuştuklarında ben onları nasıl anlayacağım, ben onların dilini bilmiyorum ki.”
“Meleğin sana dünyadaki sözlerin en güzelini ve en tatlısını söyleyecek, ve görebileceğin en büyük sabır ve ilgi ile sana konuşmayı öğretecek.”
“O zaman seninle konuşmak istediğim zaman ne yapacağım?”
“Meleğin senin ellerini birleştirecek ve sana dua etmeyi öğretecek.”
“Duydum ki dünyada kötü insanlar varmış. Beni kim koruyacak?”
“Merak etme, meleğin seni hayatı pahasına dahi olsa savunacak.”
“Ama ben seni göremeyeceğim için çok mutsuz olacağım.”
“Meleğin sürekli sana benden bahsedecek ve sana bana nasıl tekrar ulaşabileceğini anlatacak, ama beni göremesen de ben hep senin yanında olacağım.”
Tam o esnada Cennet’teki huzur ortamına dünyanın homurtuları karışmaya başladı. Dünyaya gitmek üzere olduğunu anlayan çocuk aceleyle son sorusunu sordu:
“Peki Allah’ım şimdi gitmek üzereyim, lütfen bana o meleğin ismini söyler misin?”
“Meleğin ismi önemli değil, sen ona ‘Anne’ diyeceksin.”
Başta CANIM ANNEM olmak üzere,
tüm annelerin
''ANNELER GÜNÜ'NÜ ''
şimdiden kutluyorum.
İYİ Kİ VARSINIZ ...
ÖPÜCÜK HİKAYESİ
Adam 3 yaşındaki kızını, gayet pahalı bir hediyelik
kaplama kağıdını ziyan ettiği için azarlamıştı. Küçük kız, koskoca bir paket altın yaldızlı kağıdı bir kutuyu eğri büğrü sarmak için kullanmıştı...
Yılbaşı sabahı küçük kızı, paketi getirip:
- Bu senin babacığım, dediğinde çok üzüldü.
Acaba gereğinden fazla mı tepki göstermişti kızına. Bir gece evvel yaptığından utanarak, kutuyu açtı.
Fakat kutunun içi boştu.
Kızına gene çıkıştı:
- Birisine bir hediye verdiğinde, kutunun içinde bir şey olması lazım. Bunu da mı bilmiyorsun küçük hanım?..
Küçük kız gözlerinde yaşlarla babasına baktı.
- O kutu boş değil ki baba! İçini öpücüklerle doldurmuştum!..
Babası o kadar çok üzüldü ki, koştu, kızına sarıldı.
Beraberce
ağladılar.
Adam o kutuyu ömrünün sonuna kadar sakladı. Ne zaman keyfi kaçsa, ne zaman morali bozulsa, ne zaman kendini kötü hissetse, kutuya koşar, içinden minik kızının sevgi ile doldurduğu hayali öpücüklerden birini çıkarırdı...
(Umut çiçeklerime kocaman bir öpücük kutusu gönderiyorum ...)
DENİZ YILDIZI
Yazı yazmak için okyanus sahillerine giden
bir yazar, sabaha karşı kumsalda dans eder
gibi hareketler yapan birini görür.
Biraz yaklaşınca , bu kişinin sahile
vuran denizyıldızlarını, okyanusa atan genç bir
adam olduğunu fark eder. Genç adama yaklaşır:
- Neden denizyıldızlarını okyanusa atıyorsun?
Genç adam yanıtlar;
- Birazdan güneş yükselip, sular çekilecek.
Onları suya atmazsam ölecekler. Yazar sorar;
- Kilometrelerce sahil , binlerce denizyıldızı var.
Ne fark eder ki?
Genç adam eğilir, yerden bir denizyıldızı
daha alır, okyanusa fırlatır.
- Onun için fark etti ama...
(Tüm umut çiçeklerim için çok şey farkedecek !...)
KALBİN KAPISI İÇERDEN AÇILIR
Tabloyu inceleyen bir sanat eleştirmeni
ressama sordu:
Güzel bir tablo doğrusu,ama anlamını bir türlü kavrayamadım'dedi.
'Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı?
ona kapı kolu çizmeyi unutmussunuz da...'
Ressam gülümsedi.
'Adam sıradan bir kapıya vurmuyor ki...
dedi ve tablosunun anlamını açıkladı.
'Bu kapı,insanın kalbini simgeliyor.
Ancak içeriden açılabildiği için
dışarıda kol olması gerekmiyor...
O kapı size içeriden açılmamıssa
GİREMEZSİNİZ... (Umut çiçeklerim, kalbimin kapısı size hep açık...)
GELECEĞİNİ BİLİYORDUM
Savaşın en kanlı günlerinden biriydi. Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Tam siperden dışarı doğru bir hamle yapacağı sırada, başka bir arkadaşı onu omuzundan tutarak tekrar içeri çekti,
-Delirdin mi sen? Gitmeye değer mi? Baksana delik deşik olmuş. Büyük bir ihtimalle ölmüştür. Artık onun için yapabileceğin bir şey yok. Boşuna kendi hayatını tehlikeye atma.
Fakat asker onu dinlemedi ve kendisini siperden dışarıya attı. İnanılması güç bir mucize gerçekleşti, asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Fakat cesur asker yaralı arkadaşını kurtaramamıştı. Siperdeki diğer arkadaşı;
-Sana değmez demiştim. Hayatını boşu boşuna tehlikeye attın.
-Değdi, dedi, gözleri dolarak,değdi…
-Nasıl değdi? Bu adam ölmüş görmüyor musun?
-Yine de değdi. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim içim.
Ve hıçkırarak arkadaşının son sözlerini tekrarladı:
-Geleceğini biliyordum… Geleceğini biliyordum…
(Sizi yarı yolda bırakmayacak arkadaşlara, hatta daha da önemlisi ''gerçek dostlara'' sahip olmanız dileğiyle...)
PARANIN ALAMADIĞI
Adam yorgun argın eve döndüğünde 5 yaşındaki oğlunu kapının önünde beklerken buldu.
Çocuk babasına
" Baba bir saatte ne kadar para kazanıyorsun? " diye sordu...
Zaten yorgun gelen adam,
" Bu senin işin değil " diye cevap verdi.
Bunun üzerine çocuk,
" Babacığım lütfen, bilmek istiyorum. " diye üsteledi.
Adam,
" İlla da bilmek istiyorsan 20 milyon" diye cevap verdi.
Bunun üzerine çocuk,
" Peki bana 10 milyon borç verir misin? " diye sordu.
Adam iyice sinirlenip,
" Benim, senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok. Hadi derhal odana git ve kapını kapat. " dedi.
Çocuk sessizce odasına çıkıp kapıyı kapattı. . Adam sinirli sinirli,
" Bu çocuk nasıl böyle şeylere cesaret eder? " diye düşündü.
Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşti ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşündü,
" Belki de gerçekten lazımdı. "...
Yukarı çocuğun odasına çıktı ve kapıyı açtı... Yatağında olan çocuğa, " Uyuyor musun? " diye sordu. Çocuk
" Hayır. " diye cevap verdi.
" Al bakalım istediğin 10 milyon. sana az önce sert davrandığım için üzgünüm. Ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim. " dedi... Çocuk sevinçle haykırdı,
" Teşekkürler babacığım..."
Yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkardı. Adamın suratına baktı ve yavaşça paraları saydı. Bunu gören adam iyice sinirlenerek " Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun?...Benim senin saçma çocuk oyunlarına ayıracak vaktim yok! " diye kızdı. Çocuk " Ama yeterince yoktu" dedi ve paraları babasına uzattı;
" İşte 20 milyon... Bir saatini alabilir miyim?...."
(Acaba çocuklarımıza yeterince zaman ayırabiliyor muyuz? )
